قوانین آسانسور معلولین

قوانین آسانسور معلولین تماما درباره تحقیقات آرگونومیکی بودند که برای اولین بار در طی سال های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۱ به وسیله سازمان ناظر بر محیط زیست و حمل و نقل نواحی انجام شدند. استاندارد BS8300  گزارشی راجع به وجود دلایل منطقی برای استفاده از راهنمای طراحی بود. در این استاندارد پیشنهاداتی برای در نظر گرفتن محل پارکینگ ماشین اماکنی که برای تعمیر اتومبیل های دسترسی به ورودی‌ها و بخش‌های داخلی ساختمانهای جدید مطرح شده‌اند نیز وجود دارد.

آسانسورها و بالابرها از امکانات و تسهیلات ضروری در بسیاری از ساختمان های چند طبقه و یا املاک و خانه های یک طبقه به شمار می آیند که تسهیلات و خدمات لازم را در اختیار افراد معلول قرار می دهند. قوانینی که در خصوص آسانسورهای معلولین در این مقاله مطرح می‌شود عمدتاً به محدوده وسیعی از آسانسورهای معلولین توجه کرده و حتی ساکنین عادی ساختمان ها نیز می‌توانند در صورت لزوم از آنها استفاده کنند.

برای انتخاب بهترین آسانسور لازم است به عوامل گسترده ای از قبیله فضای کافی و قابل دسترس، مسافتی که آسانسور باید آن را به صورت عمودی طی کند، تعداد دفعات استفاده از آسانسور، سرعت رفت و برگشت آسانسور، محدودیت های فیزیکی و اسکلت بندی ساختمان، هزینه ها و مسائل زیبایی شناختی توجه شود.

نیاز به فضای کافی

آسانسور های معلولین معموماً از فضای کمتری نسبت به آسانسور های عادی برخوردار هستند. یک آسانسور معمولی داخل یک مجرای عبوری و از میان طبقات ساختمان می گذرد ولی آسانسور معلولین اینگونه نیست. بسیاری از آسانسور ها نیازی به موتورخانه ندارند در حالیکه انواع دیگر از آن ها نیازمند موتورخانه نیز می باشند، عمق حفره ی آسانسور که به پاسنگ یا پاستون نیز شناخته می شود یا همان چاله مستطیلی که آسانسور پس از پایین آمدن بر روی زمین در کف آن قرار می گیرد از ۵۰ میلیمتر تا بیش از ۲۰۰ میلیمتر متغیر است اما اساساً عمر پاسنگ برای آسانسور معلولین کمتر از عمر پاسنگ مورد نیاز برای آسانسورهای معمولی است.

سرعت حرکت از قوانین آسانسور معلولین

آسانسورهای معلولین چه برای حرکت عمودی و چه افقی و سطوح شیب دار دارای کنترل سرعت تند و کند هستند در مقایسه با آسانسورهای عادی.

از طرفی مقررات مربوط به آسانسور معلولین و دستورالعمل های موجود در استانداردBS6440  مجاز به برخورداری از سرعتی بیش از ۱۵/۰ بر ثانیه ( یعنی در مقایسه با سرعت ۲۵/۰ تا ۱ متر بر ثانیه آسانسورهای معمولی در ساختمانهای کم طبقه و سرعت ۴ متر برثانیه یا بیش از آن در ساختمان هایی با طبقات بیشتر (نیستند. این نوع آسانسورها فقط برای یک و دو نفر مورد استفاده قرار می گیرند و آنهایی که مخصوص بالا رفتن از پله های بیشتر هستند، باید تنها یک سرنشین داشته باشند. این قوانین را باید در چهارچوب زمانی معین مورد بررسی قرارداد.